Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Tony Geys (1926-2021)

Tony Geys, geboren als Herman Celis op 8 november 1926 in Eksel (Limburg, België), was een populaire Vlaamse zanger en entertainer in de jaren ’50 en ’60. Hij begon zijn carrière in lokale cafés, waar hij met zijn vrolijke liedjes en jodelkunsten het publiek vermaakte.

Vaak vergeleken met Bobbejaan Schoepen, groeide hij uit tot een regionale ster, bekend om zijn humor en aanstekelijke optredens. Hits als “Commo Commo Va” en “Ik Ben Zo Gelukkig Zonder Jou” maakten hem geliefd bij een breed publiek.

Geys stond bekend om zijn eenvoud en authenticiteit, eigenschappen die hem dicht bij zijn fans hielden. Zijn muziek, geworteld in de volkse schlagertraditie, weerspiegelde het optimisme van de naoorlogse jaren. Naast zingen bracht hij amusement met nummers vol grappen en lichte thema’s, zoals “In De Hemel Is Geen Bier”.

Hij presenteerde begin jaren ’60 ook een tijdlang programma’s bij Radio Luxemburg (foto). Van 1961 tot 1978 gebruikte hij het baancafé “het Jagershuis – Bij Tony Geys” in Hever (Boortmeerbeek) als zijn muzikale uitvalsbasis. Daar overleefde hij in 1964 ternauwernood een zwaar verkeersongeval met een vrachtwagen.

Later in zijn leven trok hij zich terug uit de schijnwerpers en bracht hij zijn dagen door in een verzorgingstehuis, waar hij zelfs tijdens de coronaperiode bleef zingen voor medebewoners. Tony Geys overleed op 13 juli 2021, maar zijn nalatenschap als vrolijke volkszanger leeft voort in de herinneringen van zijn publiek.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 73 liedjes van Tony Geys:

  • Alida – 1971
  • Alle drij – 1966
  • Alleen alleen alleen – 1977
  • Alleen mag ik niet weg – 1964
  • Als je bij me bent (& Jos Geys) – 1956
  • Anna-Suzanna – 1955
  • Ay, ay, ay – 1966
  • Bianca – 1977
  • Bij ons – 1972
  • Blaas eens in het zakje – 1966
  • Blauwe duiven – 1984
  • Blijf er af – 1961
  • Ce soir – 1970
  • Charlott – 1962
  • Cherie ’t is kij zijt – 1965
  • Commo Commo Va – 1956
  • Creme-glace – 1961
  • Dat is de kunst (Letkiss) – 1965
  • Dat is plezant – 1964
  • De hemel drinkt – 1966
  • De laatste dag – 1965
  • De madammekes – 1971
  • De pil – 1984
  • Dicht bij een is warm – 1966
  • Die laatste pint – 1963
  • Die zomerdag – 1964
  • Doe het licht uit cherie – 1964
  • Draai 87654 – 1964
  • En naar huis niet gaan – 1972
  • Geef me de vijf – 1968
  • Geef mij een liedje – 1977
  • Geef ons een tournee – 1963
  • Gepensioneerd zijn wij – 1981
  • Hij heeft zijn gat verbrand – 1977
  • Ik ben met jou niet getrouwd – 1968
  • Ik Ben Zo Gelukkig Zonder Jou – 1964
  • Ik kan je niet missen – 1965
  • Ik zou zo gere dansen met Brigitte Bardot – 1964
  • In de hemel is geen bier – 1961
  • In ’t mooi Italio – 1968
  • Jozefien – 1964
  • Karnaval – 1973
  • Kun je niet alles betalen – 1975
  • Limburg allein – 1962
  • Lolo Brigida – 1965
  • Maar als ons moeder – 1962
  • Maar gisteravond – 1965
  • Mijn geld is op – 1965
  • Miss Karnaval – 1965
  • Nieuwjaarswals – 1965
  • O moet je eens voelen – 1964
  • O, la la (‘k mag da niet zegge) – 1963
  • Oh doe het nog ne keer – 1962
  • Oh! Mieke (als Alex Valère) – 1963
  • Oilsjterse ajoinen – 1971
  • Op de hoek van de toog – 1968
  • Parijs – 1964
  • ’s Morgens word ik wakker – 1972
  • Sterke Charles – 1967
  • ’t Is maar eenmaal karnaval – 1973
  • ’t Is wa gezee – 1964
  • Tingeling aan uwe sleutelring – 1962
  • Tingelingeling – 1963
  • Ver van huis – 1962
  • Wanneer jij me kust – 1965
  • Wat ’n misere – 1970
  • We leven maar een keer – 1967
  • We vliegen er in (potpourri 1) – 1964
  • We vliegen er in (potpourri 2) – 1964
  • Wie doet wat hij kan – 1975
  • Zijde gij nog kwaad – 1981
  • Zonder Krimi – 1964
  • Zullen we even – 1954

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Mijn grootste trots was wellicht toen ik het voorprogramma verzorgde van Jacques Brel in het Concertgebouw in Amsterdam. Ik moest er met mijn Frans repertoire wat sfeer scheppen voor het grote optreden van Brel. Veel van mijn Vlaamse hits zong ik ook in het Frans. Mijn bravourestuk was Mexico. »Rina Pia
Het Nieuwsblad, 14 februari 2003