Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Harry Herman (1946-1979)

Harry Herman, geboren als Harry Hermans in Leuven op 10 januari 1946 en overleden in Lubbeek op 20 juli 1979, stond al in 1960, op amper 14-jarige leeftijd, op de planken, eerst nog onder de naam Tony Rigaldi. Zijn carrière kreeg wind in de zeilen dankzij zijn deelname aan de Grote Internationale Variétéprijs 1963-1964 van Radio Luxemburg. In het Vlaams Schlagerfestival van 1965 bereikte Harry de finale met ‘Kijk me niet meer in de ogen ‘.

Met de Tiense muziekproducer, deejay en entertainer Fred Steyn als manager nam hij in 1968 ook deel aan de BRT-liedjeswedstrijd Canzonissima. Geen van zijn drie liedjes haalde de finale, maar ‘De Trein ‘ werd wel een hit. Hij kreeg veel werk met zijn orkest The New Six, maar zijn carrière bleef een hobbelig parcours. In 1979 overleed hij aan kanker. Hij liet een echtgenote, een zoontje van 10 en een dochtertje van 7 achter.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 35 liedjes van Harry Herman:

  • Ave Maria – 1966
  • Ba ba la bam ba bam – 1969
  • Beter laat dan nooit – 1971
  • De trein – 1969
  • Denk je soms – 1966
  • Denk niet meer aan die ander – 1974
  • Een kwestie van leven – 1970
  • Espana Olé – 1973
  • Geef me nog een laatste kans – 1964
  • Gloria – 1975
  • Glory Hallelujah – 1966
  • Het meisje van mijn hart – 1967
  • Hier is geen geluk zonder jou – 1968
  • Hoeveel? – 1970
  • Ik heb gedroomd – 1966
  • Ik kan je vriend niet zijn – 1967
  • Ik wacht al zolang – 1967
  • Ik ween om jou – 1970
  • Kijk me niet meer in de ogen – 1965
  • Langzaam aan – 1972
  • Liefde is blind – 1966
  • Mademoiselle de Paris – 1969
  • Manolito – 1974
  • Mary-Lou – 1974
  • Meer dan al die andere – 1966
  • Met een zekere Fernando – 1969
  • Mister Babyface – 1968
  • Morgen – 1971
  • Nachtmerrie – 1970
  • Rozen hebben altijd doornen – 1975
  • Te jong voor de liefde – 1965
  • Te mooi om te vergeten – 1966
  • Toen ik jou voor het eerst zag – 1965
  • Vaarwel Marleen – 1972
  • Wees toch niet zo droevig – 1965


Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik kreeg mijn scholing in Frankrijk, met mensen als Claude François en Johnny Halliday. Terug in Vlaanderen ben ik erin geslaagd mijn stempel te drukken. Natuurlijk moest ik schlagers opnemen als 'Rozen voor Sandra', 'Pappie Nummer Twee' of 'Niemand weet hoeveel ik van je hou'. Ik moest optreden en de muzikanten van mijn band kunnen betalen, hits waren nodig. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar 'Zo mooi, zo blond en zo alleen', maar ook naar nummers als 'Duw een beetje'. Heel modern, met mooie arrangementen. Zoals Helmut Lotti het omschreef: een mix van soulmuziek en The Beatles Ik mag zeggen dat ik het Vlaamse lied heb gemoderniseerd! »Jimmy Frey
Gazet Van Antwerpen – 7 februari 2014