Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Tim Visterin (1940-2018)

Tim Visterin (13 november 1940 – 28 augustus 2018) werd in Vlaanderen vereeuwigd dankzij zijn hit ‘De Vogel‘, een vertaling van ‘Dites-moi, Monsieur‘ van de Franse zanger Jean-Claude Darnal. De Antwerpse zanger maakte op dat moment deel uit van de Nederlandse cabaretgroep Sjanbaret, nadat hij in de tweede helft van de jaren ’60 was gaan studeren aan de Amsterdamse kleinkunstacademie. In 1969 bracht hij al een eerste kleinkunstelpee uit, maar die verkocht voor geen meter. Tim was toen al tien jaar muzikant, onder meer als lid van de Antwerpse orkestjes The Jokers en later Roland et les Bémols.

Na het succes van De Vogel volgden nog twee elpees en een tiental singles voor de nog vrijwel onontgonnen kindermarkt. In het Mechelse Onze-Lieve-Vrouw-knapenkoor dat meezong aan ‘De Vogel’ zongen trouwens de latere weerman Frank Deboosere, de latere radiomaker Pat Donnez en de latere gitarist Eric Melaerts mee.

In 1974 stopte hij met het opnemen van platen. Visterin was toen al succesvol actief als muziekuitgever. Zo vertegenwoordigde hij in ons land bands als The Sweet, Mud en The Bee Gees. Eind jaren ’70 verhuisde Tim naar de Verenigde Staten. Begin jaren ’90 keerde hij terug naar ons land en ging aan de slag voor de muziekuitgeverij Centropa Music en Helmut Lotti.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Tim Visterin:

  • Alphonso’s Voddenkar – 1973
  • Buffalo Bill – 1970
  • De Vogel – 1970
  • Dierenbal – 1973
  • Heertje – 1972
  • Keizer Karel – 1973
  • Knikkers – 1972
  • Retteketet – 1972
  • Robin Hood – 1971
  • Rom Tom Tarium – 1971
  • Suikernonkel – 1971
  • Zeg Lala (& Lala Visterin) – 1974

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Op een dag hoorde Milo (De Coster) dat Claude François een platenfirma ging oprichten. Hij zorgde ervoor dat ik auditie mocht doen. Ik slaagde en werd de eerste artiest die bij Disques Flèche tekende, zijn platenlabel. Ik heette toen nog gewoon Liliane, maar hij vond dat ik een achternaam nodig had. Hij heeft dan een wedstrijd georganiseerd om die te vinden. Iedereen mocht voorstellen insturen. Zo ben ik bekend geworden in Frankrijk. Uiteindelijk bleek dat Claude allang een achternaam voor mij in gedachten had. Als jonge gast was hij verliefd op een meisje dat Saint-Pierre heette. Hij wilde ook dat ik in Parijs kwam wonen, maar ik sprak geen woord Frans. Uiteindelijk heb ik voor zijn label een twintigtal songs opgenomen waar ik nog altijd heel trots op ben. »Liliane Saint-Pierre
Knack - 5 december 2018