Tony Winter (echte naam Frans De Schrijver, 12 juli 1950 – 2 februari 2022) begon zijn artistieke carrière toen hij nog maar 14 jaar was, eerst als zanger/gitarist, later als componist en producer. In eerste instantie trad hij op met zijn broer Mike Steve. Hij schreef een aantal liedjes voor zichzelf waaronder Zeg niets aan Marleen maar had uitsluitend een hitje met Geef mij jouw liefde (een vertaling van de Franse hit C’est ma prière van Mike Brant) in 1972 en met Mi Amore Angelica (1974) dat tot aan de top geraakte in de Vlaamse top 10.
Op 24-jarige leeftijd had hij al veel ervaring in de muziekindustrie en in 1975 startte hij zijn eerste show- en muziekproducties. De wereld rondreizen met verschillende artiesten was de beste leerschool die hij zich kon voorstellen, ook als geluidstechnicus en lichtontwerper. In 1981 produceerde en componeerde hij de winnende act in België voor het Eurovisie Songfestival uitgevoerd door zijn vrouw Emly Starr.
Begin jaren 80 begon hij met het produceren van tv-shows en het organiseren van promotionele evenementen in heel Europa. In 1989 richtte hij samen met Emly Starr “Globe Show Center Complex” op in Denderleeuw, waaronder 6 tv-studios. In het Globe Show Center vonden in de beginjaren onder meer de opnames plaats van Tien Om Te Zien van VTM. Het audiovisueel bedrijf dat Winter oprichtte voorziet vele concerten in Europa van licht en geluid.
In 1993 bedacht en ontwikkelde Tony de “Cyber-stage”, een uniek concept in de wereld. Eind jaren negentig werd een nieuwe afdeling geïntroduceerd genaamd de racezone met onder meer verschillende Formule 1-simulators. Tony ontwikkelde de “Mega-Unit”, de beste mobiele F1-simulator voor toeren over de hele wereld.
Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Tony Winter
- Die laatste zoen van jou – 1975
- Eindelijk weer verliefd – 1976
- Geef mij jouw liefde – 1972
- Liefde straalt in je ogen – 1974
- Mi amora Angelica – 1974
- Regenboog – 1973
- Wa doe di dam dee – 1973
- Z’n eerste gevecht – 1969
- Zeg niets aan Marleen – 1972
