Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Herman Elegast (1940)

Dankzij Herman ‘Elegast’ Van Caekenberghe, frontman van de Vlaamse kleinkunst- en close-harmonygroep De Elegasten, weten we dat Leuven enkel maar een Vlaams gehucht is. Zelf bleef hij zijn Merchtem altijd trouw, waar hij trouwens altijd les heeft gegeven. Herman wordt vandaag 84.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 44 liedjes van De Elegasten:

  • Annabel Lee – 1969
  • Bijna een liefdeslied – 1973
  • Boomerang – 1970
  • Bruidsnacht – 1969
  • Chili Vietnam Israël – 1973
  • Dat je mijn liefje bent – 1970
  • De laatste brief – 1969
  • De scepter en de mijter zult gij eren (Reynaertlied nr. 2) – 1973
  • De wereld vrij (Reynaertlied nr. 1) – 1973
  • Drinklied – 1966
  • Droefheid – 1969
  • Droeve Clown – 1975
  • Ergens – 1975
  • Grafschrift – 1975
  • Harbalori Fa – 1967
  • Het oude wijf – 1969
  • Het sweeuwwit vogeltje – 1967
  • Intetinte – 1966
  • Ja laat ons vrolijk wezen – 1966
  • Joker – 1975
  • Kabouters – 1969
  • Kermis in de hel – 1973
  • Kinderen van de zon – 1971
  • Kom liefje kom – 1973
  • Melopee – 1972
  • Niet op kogels en kanonnen – 1972
  • Nu de lampen zijn gedoofd – 1975
  • Onder andere(n) – 1973
  • Onze kliek van toen – 1975
  • Oudje – 1973
  • Praten, zingen, dansen – 1972
  • Smartlap – 1969
  • ’t Is goed in ’t eigen hart te kijken (denkend aan Nixon) – 1974
  • Te Broekzele – 1966
  • Tuintje – 1970
  • Vergeet – 1974
  • Veronikja – 1970
  • Vluchten kan niet meer – 1975
  • Volksliedje – 1969
  • Vrienden – 1975
  • Wat heb je vandaag op school geleerd – 1969
  • Weet je – 1969
  • Zoveel – 1975

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« In mijn studententijd in Gent maakte ik samen met een paar vrienden een filmpje op Super 8. Omdat we een paar cameo's van bekende Mechelaars wilden hebben, ben ik met een cameraatje in de hand bij Manu Verreth en Rik De Saedeleer gaan aanbellen, en dus ook bij Louis Neefs, die op de Stuivenbergvaart woonde. Hij deed zowaar zélf de deur open. Geweldig verrassend vond ik dat. En toen ik hem beschroomd vroeg of ik hem mocht filmen, zei hij: `Oké, maar waar, wanneer en hoe?' Ik haal dus dat cameraatje van achter mijn rug en zeg: `Hiermee, daar, en nu onmiddellijk.' Hij is dan met zijn rug naar de Leuvense Vaart gaan staan, en zo heb ik hem een minuutje gefilmd wazige beelden, want van de zenuwen had ik mijn lens niet goed afgesteld. Maar misschien zijn het wel de laatste beelden die ooit van hem gemaakt zijn, want een paar maanden later, op kerstdag 1980, is hij samen met zijn vrouw verongelukt in Lier. Ik was aan het presenteren op Radio Mechelen toen iemand het me kwam melden. Ik ben recht naar huis gefietst om mijn hele Louis Neefs-collectie te gaan halen. De rest van de dag hebben we alleen nog zijn muziek gedraaid. »Mark Uytterhoeven
Humo - 30 oktober 2012