Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Kor Van der Goten (1931-1983)

Het is vandaag de geboortedag van KoR (Cornelius) Van der Goten (Mechelen 21 april 1931 – 28 januari Antwerpen 1983), Vlaanderen’s allereerste ‘sjansonjee’. ‘Artiesten zijn tisten en die worden niet wijs’, zong deze volstrekt eigenwijze en controversiële kleinkunstzanger wiens leven leest als een dramatisch filmscenario.

Samen met Miel Cools, Hugo Raspoet en Antoon De Candt behoorde hij eind jaren ‘50 en begin jaren ‘60 tot de eerste golf Vlaamse chansonniers.

Zijn lyrische liedjesteksten waren voor die tijd vaak zeer gewaagd en extravagant. Zelfs na meer dan vijftig jaar blijven ze nog altijd vlijmscherp, reden waarom je Van der Goten vrijwel nergens nog op de radio zult (terug)horen.

Voor zijn omgeving was hij helaas ook een enfant terrible, door zijn wispelturige karakter en zijn drankprobleem.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van KoR Van der Goten:

  • Caroline – 1962
  • De speelman – 1964
  • De Vlaamse kritikasters – 1964
  • Ekstravagant – 1962
  • Goeden avond – 1964
  • Hang niet door het venster – 1960
  • Hipokrizie – 1964
  • Ik wandel (Antwerpen) – 1964
  • Kind op het tapijt – 1962
  • Op een nacht belde een meisje – 1962
  • Prelude – 1962
  • Proza – 1962
  • September – 1964
  • Sertitude – 1962
  • Soete mei – 1964
  • Sprookeling – 1962
  • Stilleven met bier – 1960
  • Stommi – 1962
  • ’t Zwijntje – 1961
  • Testamant – 1964
  • Verboden te lachen – 1964
  • Zaterdagavond – 1964

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« In mijn studententijd in Gent maakte ik samen met een paar vrienden een filmpje op Super 8. Omdat we een paar cameo's van bekende Mechelaars wilden hebben, ben ik met een cameraatje in de hand bij Manu Verreth en Rik De Saedeleer gaan aanbellen, en dus ook bij Louis Neefs, die op de Stuivenbergvaart woonde. Hij deed zowaar zélf de deur open. Geweldig verrassend vond ik dat. En toen ik hem beschroomd vroeg of ik hem mocht filmen, zei hij: `Oké, maar waar, wanneer en hoe?' Ik haal dus dat cameraatje van achter mijn rug en zeg: `Hiermee, daar, en nu onmiddellijk.' Hij is dan met zijn rug naar de Leuvense Vaart gaan staan, en zo heb ik hem een minuutje gefilmd wazige beelden, want van de zenuwen had ik mijn lens niet goed afgesteld. Maar misschien zijn het wel de laatste beelden die ooit van hem gemaakt zijn, want een paar maanden later, op kerstdag 1980, is hij samen met zijn vrouw verongelukt in Lier. Ik was aan het presenteren op Radio Mechelen toen iemand het me kwam melden. Ik ben recht naar huis gefietst om mijn hele Louis Neefs-collectie te gaan halen. De rest van de dag hebben we alleen nog zijn muziek gedraaid. »Mark Uytterhoeven
Humo - 30 oktober 2012