Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

John Horton (1952)

Niemand verdient meer het predicaat ‘de Vlaamse Roy Orbison’ dan John Horton. Wat weinigen weten is dat zijn doorbraakhit ‘Zo Jong’ in 1972 een vertaling was van een Orbison-song ‘So Young’.

Later nam hij nog meerdere Vlaamse versies op Orbsion-hits, zoals ‘Een vrouw van goud’, op de melodie van ‘Blue Bayou’. Een gelukkige 71ste verjaardag vandaag aan ‘den’ John!

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 31 liedjes van John Horton:

  • Afscheid brengt tranen – 1987
  • Als zich ’n man eenzaam voelt – 1986
  • Angelina – 1973
  • Carina – 1972
  • De appel van mijn ogen – 1972
  • Een beetje liefde – 1973
  • Een droom bij de rivier – 1980
  • Een droom van jou en mij – 1972
  • Een vrouw van goud – 1983
  • Hey hey Julie – 1974
  • Kom toch gauw weer terug – 1974
  • Lief – 1973
  • Liefde kan zo mooi zijn – 1974
  • Maria Dolores – 1987
  • Mucho amore – 1975
  • ’n Gouden Ring – 1973
  • Oh Luna Rossa – 1974
  • Ons eerste rendez-vous – 1975
  • Pijn – 1980
  • Samen door het leven – 1973
  • Shanna – 1980
  • Toe blijf bij mij – 1980
  • Vaarwel m’n schat – 1975
  • Valencia – 1973
  • Voordat je slapen gaat – 1975
  • Wie wil mijn meisje zijn – 1971
  • Ya ya ya – 1975
  • Zeg mijn naam – 1976
  • Zeg nooit vaarwel – 1975
  • Zing Toch Weer Dat Liefdeslied – 1974
  • Zo Jong – 1972

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eddy Wally was een perfectionist, niet alleen in zijn muziek, maar ook wat kledij en zijn uiterlijk betrof. Nooit zag ik hem kwaad. Waar hij ook kwam, wist hij de mensen te boeien en was er ambiance en plezier. Zo traden we eens op voor verschillende motorbendes. Allemaal ruige kerels die bij het eerste liedje weinig of geen aandacht schonken. Eddy begaf zich plots onder hen, als orkest hielden we ons hart vast. Hij vroeg een voor een aan die mannen wat ze wilden horen en negeerde volledig onze playlist, maar in een mum van tijd wist hij ze zo naar zijn hand te zetten en werd het een fantastisch optreden. Dat was gewoon Eddy. Zijn grote wens was dat de mensen zich amuseerden. Hij was voor sommigen, vooral degenen die hem niet kenden, misschien wat naïef, maar hij was een echte artiest en zijn liedjes zullen de tand des tijds overleven. »Dirk Declercq
Krant van West-Vlaanderen – 19 februari 2016