Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Jenny Verdonck (1928-2013)

Het is vandaag de geboortedag van de jaren ’50-zangeres Jenny Verdonck, afkomstig uit het Kempische dorpje Bevel (Nijlen) en geboren als Joanna Sophia Verdonck op 13 november 1928.

Ze volgde een klassieke zangopleiding, maar maakte naam als zangeres van Vlaamse amusementsmuziek. Tussen 1952 en 1957, het tijdperk van de 78-toeren, nam ze een dertigtal Vlaamse liedjes op onder de hoede van Leon Lambrechts. Haar grootste hit was ‘Zonder Jou’ in 1957.

Uiteindelijk koos ze vanaf 1962 voor haar gezin en zong ze enkel nog sporadisch voor ziekenzorg en bejaarden. Haar gezinsgeluk was helaas broos, want haar echtgenoot Louis Wittevronghel overleed op 4 januari 1966, op amper 37-jarige leeftijd en Jenny bleef achter met één dochter. In 2003 werd in de reeks Silver Star een compilatie uitgebracht met 18 (vergeten) liedjes van Jenny Verdonck. Ze overleed op 7 juni 2013.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Jenny Verdonck:

  • Als ’s avonds – 1953
  • Als je wist
  • Dagen en jaren – 1957
  • De laatste woorden – 1956
  • De mooiste dagen – 1956
  • Gelukkige Verjaardag – 1955 (& Carlo Deman)
  • Hoe meer hoe liever – 1953
  • Ik blijf je trouw – 1954
  • Ik blijf van je houden – 1956
  • Ik weet
  • In een laantje – 1955
  • Kom aan m’n zijde
  • Mag ik een abonnement… op je mondje? – 1954
  • Op jou – 1956
  • Pic-nic – 1955
  • Schoon was die nacht – 1957
  • Souvenir d’amore
  • Sprookjes – 1955
  • Waarom Toch Wil Je Niet Meer Van Me Houden – 1955
  • Wanneer – 1954
  • Want je ogen – 1957
  • Was het maar waar – 1953
  • Was ik maar achttien – 1954
  • Wat is er gaande – 1958 (& Carlo Deman)
  • Zambomba – 1957
  • Zonder afscheid – 1958
  • Zonder Jou – 1957

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Als Will (Tura) in Limburg kwam spelen, zocht hij altijd een plaatselijk orkest om hem te begeleiden. Zo kwam hij bij The Carina's terecht. Het klikte onmiddellijk tussen Will en mij. Op een dag vroeg Will of ik niet bij hem wilde komen spelen. Alleen als ik orkestleider mag worden, zei ik en hij stemde in. Zo leidde ik vanaf 1963 de Turaband. Wat Will niet wist, is dat ik toen eigenlijk amper iets van muziek kende. Als ik een nummertje hoorde, kon ik dat perfect naspelen. Maar arrangementen schrijven, dat had ik nog nooit gedaan. Ik heb het daarna op mezelf geleerd. Will had vertrouwen in mij, want we hebben dertien jaar samengewerkt. Ik zorgde voor de muziek, maar schreef ook nummers voor Will zoals Viva El Amor, Moederogen of Mon Amour à Moi. »Leo Caerts
Het Belang van Limburg, 16 november 2013