Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Enny Denita (1928-2022)

Enny Denita – echte naam Enny Thiriart – werd geboren op 9 april 1928 in het intussen verdwenen Antwerpse dorpje Lillo. Haar eerste plaat nam ze in 1949 op als zangeres bij het Metropolis Amusements Ensemble van Marcel Hellemans, waar ze bleef zingen tot 1953.

Enny beleefde haar grote muzikale doorbraak in Vlaanderen en Nederland pas in de zomer van 1958 met ‘Bittere Tranen’, waarvan toen meer dan 100.000 exemplaren werden verkocht, wat zeker voor die tijd uitzonderlijk veel was. Ze zou dat succes dan ook nooit meer kunnen evenaren.

Na de geboorte van haar enige dochter in 1962, zette Enny Denita haar muzikale carrière op een laag pitje, al bleef ze tot de vroege jaren ’80 een regelmatige gaste in allerlei revues, onder meer met Bob Benny en Jan Theys.

Ze overleed op 14 juli 2022 in het woon-zorgcentrum Smeedeshof in Oud-Turnhout. Ze was 94.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 11 liedjes van Enny Denita:

  • Een gitaar, een wijde zee – 1958
  • Eenzame uren – 1958
  • Ik ben de hemel dankbaar – 1958
  • Jong van hart en grijze haren – 1958
  • Nu wil ik jou niet meer – 1958
  • Papieren rozen – 1959
  • Rode anemonen – 1958
  • Tijd heelt nooit de smart – 1961
  • Uit het oog, uit het hart – 1958
  • Veel bittere tranen – 1958
  • Waarom – 1958

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eddy Wally was een perfectionist, niet alleen in zijn muziek, maar ook wat kledij en zijn uiterlijk betrof. Nooit zag ik hem kwaad. Waar hij ook kwam, wist hij de mensen te boeien en was er ambiance en plezier. Zo traden we eens op voor verschillende motorbendes. Allemaal ruige kerels die bij het eerste liedje weinig of geen aandacht schonken. Eddy begaf zich plots onder hen, als orkest hielden we ons hart vast. Hij vroeg een voor een aan die mannen wat ze wilden horen en negeerde volledig onze playlist, maar in een mum van tijd wist hij ze zo naar zijn hand te zetten en werd het een fantastisch optreden. Dat was gewoon Eddy. Zijn grote wens was dat de mensen zich amuseerden. Hij was voor sommigen, vooral degenen die hem niet kenden, misschien wat naïef, maar hij was een echte artiest en zijn liedjes zullen de tand des tijds overleven. »Dirk Declercq
Krant van West-Vlaanderen – 19 februari 2016