Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

John Larry (1947)

John Larry wordt 77 op deze 21ste juli. Zijn zeemzoete hit “Alleen” uit 1963 maakte van de toen amper 16-jarige en bedeesde Waaslander – echte naam Armand Parijs – het Vlaams tieneridool bij uitstek en een geduchte concurrent voor Will Tura. Zo vond je zijn foto ook in de chocolade van Victoria of de sigaren van Trio. Die idoolstatus zou hij amper vier jaar volhouden, want de almachtige BRT had het niet zo voor zijn fluisterliedjes.

Vanaf de jaren ’70 werd John Larry een platenboer, met een eigen muziekwinkel en een marktkraam. Vanaf de jaren ’80 bracht hij opnieuw regelmatig platen uit op het Limbo-label van de afgedreven Hollander Johnny Blenco. Hij bleef ook regelmatig optreden. In 2015 hing hij zijn microfoon definitief aan de haak.

Bij Vlaamse Wonder jaren hoor je volgende 28 liedjes van John Larry:

  • Alleen – 1963
  • Daar in die dancing – 1971
  • Dans wat dichter bij mij – 1965
  • Dicht bij jou cherie – 1964
  • Die eerste kus van jou – 1966
  • Die uren zonder jou – 1963
  • Geen ander dan jij – 1969
  • Geen meisje ter wereld – 1964
  • Geloof je mij – 1967
  • Geloof Niet Alles – 1967
  • Ied’re zaterdagavond – 1965
  • Ik ben nog steeds alleen – 1971
  • Ik kan niet leven zonder jou – 1967
  • Ik zie in je ogen – 1965
  • In De Nacht – 1966
  • In Ibiza – 1969
  • Jenny – 1966
  • Kleine roos – 1967
  • Laat je hoofd op m’n schouder – 1966
  • Laat mij de eerste zijn – 1966
  • SM 24.730 – 1966
  • Terug in mijn armen – 1966
  • Vergeet me me niet – 1966
  • Verloren Liefde – 1966
  • Vroeg of laat – 1967
  • Waarom (kan ik jou niet vergeten) – 1964
  • Wanneer zie ik je weer – 1967
  • Wat Nu Gedaan – 1965

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eigenlijk had ik in 1963 Canzonissima moeten winnen en naar het Songfestival gaan. Ik zong toen 'Luister naar de wind', waarvan alle kranten schreven dat het me op het lijf geschreven was en dat ik mijn ticket voor het festival al op zak had. Tot bleek dat ene Hans Lauwer in de jury zat, en er een lied gekozen werd dat hij had gecomponeerd. Wat moest ik daarvan denken? In 1965 ben ik dan naar Napels gegaan met 'Als het weer lente wordt'. België was winnaar op de algemene repetitie, maar toch ben ik naar huis gekomen met een mooi rond getal. Dat is ook zoiets waar ik me vandaag de dag nog altijd vragen bij stel. Ik voelde me verschrikkelijk, toen. Het was het prille begin van mijn carrière. »Lize Marke
De Standaard - 12 april 2003