Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

De verrassende comeback van Jennifer

Het was een verrassing van formaat, vandaag in 2019, in The Voice Senior op VTM. Rita Roelandt maakte er na een afwezigheid van ruim 30 jaar haar comeback. Met haar versie van ‘At Last’van Etta James wist ze zich overtuigend naar een favorietenrol te zingen. Ze had dan ook de luxe te mogen kiezen uit alle vier de coaches, waarbij ze vrij resoluut koos voor Helmut Lotti.

Bij Vlaamse Wonderjaren kennen we Rita, geboren op 24 december 1954, als het toenmalige zangeresje Jennifer, bekend van vijf vrij bescheiden radiohitjes tussen 1972 en 1977. Een paar daarvan, waaronder ‘Hey hey hey zou dat liefde zijn’, zijn vandaag trouwens gegeerde collectors items. Jennifer bracht haar eerste single ‘Adios’ / ‘In mijn droom’ uit op 18-jarige leeftijd. Haar artiestennaam Jennifer koos ze uit een shortlist van drie namen waarmee haar manager René Ingelberts op de proppen kwam.

Met haar Vlaamse repertoire zou het nooit echt iets worden, maar wat weinigen weten is dat ze nadien nog enkele jaren succes had als zangeres van de Gentse groep The McDuffs Dimension. In 1978 hadden ze een grote hit met ‘P.S. I Love You’, goed voor de persprijs tijdens de Zomerhit van dat jaar.

Nog een verrassing was te vernemen dat Rita/Jennifer de mama blijkt te zijn van Jessy (De Smet), vooral bekend als de zangeres van de dance-act The Mackenzie en daarna solo. Minder geweten is dat Jessy als kindsterretje al liedjes opnam in duet met Willy Sommers (‘Twee vrienden’) en Marijn Devalck (‘Vang het licht’).

Rita eindigde uiteindelijk op de tweede plaats in The Voice Senior en dat levert haar sindsdien regelmatig contracten op voor optredens.


Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik heb een paar bypassen en nu ook een defibrilator. Ze hebben al twee keer tegen mijn vrouw gezegd: Het is gedaan met hem. Bij mijn eerste hartinfarctje heb ik een bijna-doodervaring gehad. Ik lag op de spoeddienst. De dokter kwam me onderzoeken en opeens was ik weg. Ik zag mijn hele leven voor me. Alles tegelijkertijd. De toekomst zag ik ook, maar troebel. Het gaf me een goed gevoel. Alles viel van me af. Het heeft me rust gegeven. Het gevoel: laat maar gebeuren. Er is leven na de dood, daar geloof ik in. Net als in reïncarnatie. De mens draagt in zijn rugzak de ervaringen van vorige levens mee. Maar als je zoiets zegt, reageren veel mensen met: Och, daar hebt ge weer zo ene. Vorige levens, wat weet gij daar nu van? Maar als je daar constant geconcentreerd mee bezig bent, krijg je antwoorden. »Miel Cools
Het Belang van Limburg, 9 februari 2013