Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Marli, de illustere doublure van Marva

‘Geef mij nog een kans’, de Vlaamse vertaling van ‘Donne moi ma chance’, was in 1963 het succesdebuut van Marva. Maar wie kent ook nog de Vlaamse coverversie van ene illustere Marli?

Het plaatje verscheen in dezelfde periode als Marva’s debuut op het Brusselse label Teeny Records, een dochter van het Ronnex-label van de Antwerpse Albert Van Hoogten. Als zakenman en ontdekker van Freddy Sunder en Burt Blanca was hij in de ontluikende muziekwereld van de jaren ’50 zijn tijd ver vooruit.

Hij lanceerde in 1955 het eerste Vlaamse popblad Song Parade en introduceerde in 1958 in ons land ook ‘rackjobbing’. Hij plaatste in alle platenwinkels aparte rekken met goedkope plaatjes met op elke kant een coverversie van een hit van toen.

Deze plaatjes mikten op de ‘teenagers’ en kostten slechts 39 frank, tegenover 66 frank voor de singles van de originele artiesten. Teeny Records had toen ook een maandelijks programma op Radio Luxemburg.


Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik haalde met mijn eerste single 'Geen wonder dat ik ween' de Vlaamse top 10, waarvan ik niet eens het bestaan kende. Journalisten noemden me ‘nieuwkomer aan het firmament’. Je beseft niet wat je plots meemaakt. Ik kwam uit een zeer arm gezin, als jongste van zeven kinderen. Mijn vader heeft het niet meer mogen meemaken. Hij overleed op 50-jarige leeftijd, ik was amper twaalf. Hij was zelf muzikant en zijn grote wens was dat een van zijn kinderen ook muzikant zou worden. Mijn vader kocht me nog een oude piano, want hij was zo trots dat ik in de academie pianolessen ging volgen. Zo begon ik na een tijdje ook spontaan eigen melodietjes te bedenken, eerst op gedichten. Een van de voordelen is dat ik later bijna al mijn liedjes zelf heb geschreven. Voor mijn teksten kreeg ik vaak hulp, maar meestal schreef ik toch zelf al hele stukken van de tekst. »Paul Severs
Goeiedag, 24 april 2013