Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Rocco Granata (1938)

Rocco Granata wordt vandaag 85. Wat nog steeds enorm wordt onderschat is de invloed die Rocco als ‘gastarbeider’ had op onze Vlaamse muziek in de jaren ’60 en ’70.

De Italiaanse Belg zette ons land al in 1959 muzikaal op de wereldkaart. In de jaren ’60 en ’70 was Rocco echter ook van onschatbare waarde voor de Vlaamse muziek, van kleinkunst tot schlager, maar het aantal Vlaamse liedjes in ons aanbod waaraan Rocco meewerkte als schrijver, producer of uitgever loopt in de vele honderden.

Via zijn eigen label Cardinal (her)lanceerde hij als producer en/of liedjesschrijver de carrières van onder meer Marva, Louis Neefs, Jacques Raymond, De Elegasten, Will Ferdy, Miel Cools, Rudi Anthony, Leen Persijn, Tilly en Franca.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 38 liedjes van Rocco Granata:

  • Als ik jou niet had – 1986
  • Altijd blijf ik op je wachten – 1985
  • Arrividerci Rocco – 1975
  • Bruine ogen huilen niet – 1972
  • Claudia – 1973
  • Copacabana – 1973
  • Daar gaat mijn grootpapa – 1974
  • Daar is de wind – 1983
  • Dansen op de daken – 1973
  • De laatste trein – 1973
  • De man die met mijn lief gaat trouwen – 1968
  • Denk deze avond aan mij – 1971
  • Droomkasteel – 1986
  • Een levend schilderij – 1973
  • Eleonora mon amour – 1972
  • Ja, wie was ik – 1973
  • Jessica – 1972
  • Jij hebt me nooit begrepen (& Ingrid Pollet) – 1982
  • Juliana – 1987
  • Kleine, kleine man – 1968
  • Lia – 1974
  • Lieve heer, heb medelij – 1973
  • Marieke – 1973
  • Naar het land van de zon – 1981
  • Nog even wachten – 1973
  • Noordzeestrand – 1964
  • Op de purperen hei – 1964
  • Oude liefde roest niet – 1968
  • Sammy – 1970
  • Sarah – 1970
  • Vaarwel, mijn vrienden – 1968
  • Verboden spel – 1986
  • Vlaanderen van zee en zand – 1983
  • Vrouwen – 1975
  • Waar is mijn Limburg heen – 1983
  • Zing, gitaar – 1968
  • Zomersproetjes – 1972
  • Zonnebloem – 1974

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Will (Tura) belde mij op een avond: "Jean, nu heb ik iemand gezien op een talentenwedstrijd. Echt iets voor u. Mag ik hem niet sturen?" Het was Johan Verminnen. Hij kwam binnen met zijn gitaar. Hij speelde een paar songs. "En?", vroeg hij. Ik had kippenvel. Iets dat zelden gebeurt. Maar dat zei ik hem natuurlijk niet. Ik zei: "Ik wil met u samenwerken, op voorwaarde dat u geen single uitbrengt.' Hij fronste de wenkbrauwen. Ik wou dat hij eerst meer materiaal maakte. De Verminnen van de jaren zeventig, dat was o la la la... »Jean Kluger
Knack - 7 februari 2007