Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Hugo Raspoet (1940-2018)

Het is vandaag de geboortedag van Hugo Raspoet (2 november 1940 – 3 oktober 2018). Hij behoorde al in de zeer vroege jaren ’60 tot de pioniers van de Vlaamse kleinkunst, samen met KoR Van Der Goten en Miel Cools.

Hoewel uit zijn scherpe pen vooral protestsongs vloeiden – waaronder het door de BRT verbannen ‘Evviva Il Papa’ – was het toch vooral het gevoelige liefdesliedje ‘Helena’, uit zijn elpee ‘Raspoet’ (1970) dat hem in Vlaanderen eeuwige roem zou opleveren. Deze elpee, die hij maakte met Guido Van Hellemont en Wim Bulens (alias Lamp en Lazerus), geldt nog steeds als een van de hoogtepunten van de Vlaamse kleinkunst.

Raspoet hing in 1973 de zangmicro aan de wilgen, maar zijn naam zou nog tientallen jaren opduiken op de BRT als vertaler/ondertitelaar. Deze video werd pas in 1987 opgenomen

Hugo Raspoet maakte ook nog andere liedjes dan Helena, zoals deze parel. Leuk ook het interview met Zaki dat er op volgt: ‘Voor mij zijn er alleen maar liedjes. Als Will Tura een goeie melodie maakt, dan is dat voor mij evenveel waard dan als Jan De Wilde een goeie tekst schrijft’

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Hugo Raspoet:

  • Anne-Marieke
  • Dag Lief
  • De Landloper
  • De Lijkenstoet
  • De Zon
  • Ecco Homo
  • Eens Komt De Dag
  • Eviva Il Papa
  • Franse Ratten
  • Heer Olof
  • Helena
  • Hoe Durven Ze
  • Ik Liep Een Eindje Om
  • Jan Publiek
  • Jantje Zag Eens
  • Korenbloem
  • Kwezelken
  • Marleentje
  • Mijn Koningskind
  • Een Nieuwe Lente Een Nieuw Geluid
  • Oost, West
  • Schaduw
  • Sneeuwit Vogeltje
  • Spuitje Op, Laat Je Rijden
  • Verstoppertje
  • Zoals Ik Eenmaal Beminde

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Een zanger die samen met mij aan een carrière timmerde, was Ron Davis. Een concurrent voor Will Tura, werd toen gezegd. Ron was een héle knappe gast: lang, donkerblond, mooie witte tanden, vrolijk en levenslustig. Hij was bijzonder lief en had veel succes bij de meisjes. Geen wonder dat ik stapelverliefd op hem werd, en tot mijn verbazing viel hij ook voor mij. Ik leerde hem kennen tijdens een tournee in West-Vlaanderen, de vlam sloeg direct in de pan. Mijn moeder stond weer klaar met kritiek maar ik luisterde niet en tenslotte kon ze niet klagen, ik woonde nog altijd braaf thuis. Zes maanden zijn Ron en ik samen opgetrokken en al zijn we nooit met mekaar naar bed geweest, ik was in de zevende hemel. Waarom het een platonische relatie bleef, weet ik niet, ik maakte me geen zorgen want ik had zelf nog maar weinig ervaring en ik was vreselijk onzeker. Ik voelde me immers te dik, en Ron was zo knap. »Jacky Lafon
Het Laatste Nieuws - 20 augustus 2002